Самодијагностика е мисла или идеја за страдање од состојба без дијагноза од стручно лице

Сите знаеме дека наоѓањето информации денес е полесно од кога било. Само напишете ги на „google“ вашите симптоми и интернетот веројатно ќе ви каже што не е во ред. Многу млади луѓе страдаат од анксиозност, депресија, посттрауматско стресно растројство итн. Но, дали навистина? За жал, грижата за менталното здравје за многумина е недостапна, па затоа, разбирливо; луѓето бараат одговори со самодијагностицирање. Сепак, пред да се донесат избрзани заклучоци, консултација со професионалец е неопходна.

Современиот живот вклучува употреба на психијатриски термини и дијагнози во секојдневниот јазик. Можете да слушнете како некој вели: „Имав лош ден. Се чувствувам депресивно“, без тоа да значи дека имаат депресивно растројство. Свесноста за менталните болести се зголемува, а луѓето се поспособни за именување и конкретно препознавање на нивните емоции. Проблемите со менталното здравје денес се нормализирани и не се толкаво табу во споредба со претходните генерации. Ова навистина го олеснува справувањето со нив. Важно е да се спознаеме себеси и да бидеме свесни за „чудните работи”. За многу луѓе, сфаќањето и разбирањето на нивната менталната болест може да биде олеснување. Исто така, може да им помогне да почнат повеќе да се прифаќаат себеси и да започнат да добиваат помош или да наоѓаат заедници со слични проблеми.

Корисниците на социјалните мрежи споделуваат многу содржини за менталното здравје и ги разбиваат непотребните предрасуди. Сепак, иако интернетот е одличен извор на информации, треба да се продолжи со претпазливост во врска со дијагнозата. Дури и иако човечката природа е понекогаш да се поврзе со пореметување или болест, самосвеста трае со години. Точното дијагностицирање на состојбите на менталното здравје опфаќа широк спектар на сложени медицински полиња. Од 1800-тите, медицинската наука ја користи хемијата и физиката за да ги дефинира болестите. Дури и Хипократ ги проучувал состојбата на неговите пациенти со набљудување на телесните течности. Значи, дијагностиката е многу повеќе од само како се чувствувате внатре.

Некои трендови доаѓаат и си одат во сè, исто така и во менталното здравје. Колку повеќе луѓето споделуваат работи, толку повеќе се зборува за нив. Ова не е нужно лошо, но дозволува да се формираат трендови во комплексно поле. Веројатно сте слушнале некој кој го нарекува својот поранешен љубовник или шеф – нарцис и тоа по лошо раскинување или отказ. Ова може да биде предизвикано од луѓе кои бараат причини за лошото однесување на другите луѓе или, пак, во обид да ги разберат подобро. Проблемот е што на ова, не му се придсва големо значење и се е готово без добро да размислиме што значи тоа.

Социјалните медиуми и Интернетот имаат тенденција да ги поедноставуваат работите и да користат многу заеднички стереотипи за болести кои немаат врска со дијагностика. Постојат повеќе веб-страни каде што можете да ги опишете вашите симптоми, а вештачката интелигенција ви ја кажува вашата дијагноза. Луѓето се потпираат на овие страници без да се прашаат од каде доаѓаат информациите. Ова го забавува процесот на добивање точна дијагноза.
Во светот има најмалку 10.000 болести, а релативно многу од нив имаат симптоми кои може да укажуваат на нешто сосема поинакво од некој друг со истите симптоми. На пример, туморот на мозокот може да предизвика промени во личноста, исто како како и депресијата или психозата. Американската психосоцијална асоцијација препознава преку 200 различни ментални нарушувања, од кои многу симптоми се слични или речиси исти: например кај лекарот кај едниот пациент може да утврди дека мозокот не произведува доволно хормони за да има исполнет живот, што е огромна разлика во споредба со нечие субјективно искуство за нивната болест.

Одличен пример за ова е и „Барнум ефектот“. Накратко објаснето, тоа е социјален експеримент каде учесниците добиваат личен опис на нивниот животот, личноста, детството итн. Повеќето луѓе кои учествуваат во ова ги наоѓаат описите точни и се чувствуваат лично. Поентата на експериментот е во тоа што описите се обично идентични, нејасни и доволно општи за да се применат кај повеќето луѓе. Ваквите експерименти покажуваат дека иако знаењето за свесноста е позитивна работа, не треба да се базираат своите одлуки
само на општите информации.

Еден проблем со овој тренд е и тоа што секој има пристап до него. Не само возрасните се во ред со нивното лично јас или луѓето со вештини во медиумската писменост. Некои млади луѓе се уште во процес на растење и идентификувајќи се себеси. Луѓе кои се во средината на личниот раст. Овие трендови ги туркаат овие процеси од колосек. Како Ема МекАдамс, лиценциран терапевт за брак и семејство се обраќа: „дијагнозата не е идентитет, тоа е искуство, а не кој си ти навистина”.

Таика Соихту
Преведувач: Дарица Стамкова

Извори:
Terveyskirjasto: Yleistynyt ahdistuneisuushairio
Yle: Some ruokkii mielenterveysongelmien “itsediagnosointia”, mutta väärään tietoon on helppo haksahtaa
Highlandspringsclinic.org: dangers of self diagnoses
Pfizer: tutkimus-diagnostiikka ennen ja nyt, tasmallisen taudinmaarityksen jaljilla
McGovern Medical School: Challenge with Social Media: Self-Diagnosing Mental Health
Tpmg: Mental Health Self-Diagnosis: Helpful or Harmful?
Betterhelp: why you shouldnt self diagnose your mental health
Urevolution: is self diagnosis valid
Youtube: The Essential Lesson You Missed in Psych 101- How Self-Diagnosis Can Harm You
Wikipedia: Barnum effect