Njëherë e një kohë, në një vend të largët të quajtur Mbretëria e Republikës së Maqedonisë jetonin 5 zana shumë ambiciozë, pozitivë dhe kuriozë… Kështuqë një ditë ata vendosën të bëjnë vizitë në konsulatën e mbretërisë të quajtur VCS (Qendra Vullnetare, Shkup) një vend kaq i vogël, por aq i mbingarkuar nga nxehtësia që prodhoi, dashuria që dha dhe mundësitë që ofronte për shumë, shumë zana të mbretërisë.

Ishte një njeri në konsultë. Me krahët më të mëdhenj të mundësive që kemi parë deri më tani, ai na priti në mbretërinë e tij dhe ne biseduam pak. Kështu që pas bisedës, njeriu i madh me krahë të mëdha na dha një detyrë të vogël: “Zgjidhni”, tha ai … bota është e juaja. Ne zgjodhëm, Rumaninë. Dhe kështu filloi rrugëtimi ynë…

Ne e dinim që vendi ishte mjaft i ngrohtë për të na strehuar dhe për të na siguruar strehim për 10 ditë, por prapë kishim ndjenja të përziera sepse nuk dinim se çfarë të prisnim.

Udhëtimi ynë filloi në 4 dhjetor 2019, kur mbërritëm në Busten. Me një ngrohtësi përvëluese u pritëm nga organizatorët dhe me ftohtësi nga moti, por mezi kemi vërejtur temperaturën. Kishte kaq shumë gjëra të tjera për të cilat duhej të shqetësoheshim! nëse do të përshtatemi, me kë do të takohemi, çfarë aktivitetesh do të bëjmë, etj. Nervozizmi nuk zgjati asnjë ditë. Filluam të njiheshim menjëherë. Së pari, kemi pasur disa aktivitete të shkurtra dhe qesharake, të tilla si lojëra me emra, energjizues, një lojë të fshehtë me miqtë (e cila zgjati deri në ditën e fundit), dhe aktivitete për të njohur të gjithë. Njëra prej tyre ishte jashtëzakonisht qesharake: na u dha letra me emër dhe detyra jonë ishte të gjenim personin për një minutë dhe të tërhiqnim një fytyrë. Duke pasur parasysh që dhoma kishte dyzet njerëz në të, kjo ishte pak e vështirë, por unë mendoj se kjo është ajo që e bëri atë shumë argëtuese! Këto aktivitete vazhduan gjatë gjithë qëndrimit, duke filluar nga lojërat e shkurtra deri te detyrat argëtuese dhe disa lojëra të njohura të besimit.

Në këtë projekt, megjithatë, aktivitetet më të zakonshme ishin ato që kishin të bënin me riciklimin. Kur mendojmë për përvojën e punëtorisë së parë që kemi pasur në këtë projekt rreth mbeturinave “Nga mbeturinat në para të gatshme” në qytetin e bukur të Bustenit, ekipi maqedonas menjëherë humbi shikimin për ngrohtësinë që prodhoi dhe dashurinë që kishte në ajër .. Për të qenë e sinqertë, nuk e njihnim njeri-tjetrin. Ne nuk e kishim ide se kush dhe çfarë vendi përfaqësonte. Gjithçka që ndamë deri atëherë ishte kafja e mëngjesit dhe tryeza e mëngjesit. Ndoshta një “mirëmëngjes” ose një ‘ka kafe’, por prapëseprapë, gjithçka që dinim ishte se kishim një detyrë dhe disi duhej ta përfundonim. Një detyrë shumë e vështirë, sepse së pari, askush nuk dëshiron të flasë hapur për situatën e mbeturinave në vendin e tij / saj dhe së dyti, ata na kanë ndarë nga zona jonë e rehatisë. Kjo doli e shkëlqyeshme. Pse? Sepse të gjithë patëm një shans për të dalë nga zona jonë e rehatisë dhe në të vërtetë fillouam të bisedojmë me njëri-tjetrin. Detyra jonë ishte e thjeshtë: Krijoni një kolazh (poster) duke shpjeguar në një mënyrë vërtet të shkurtër dhe të qartë situatën me riciklimin dhe mbeturinat në vendin tuaj dhe vendet e tjera të BE-së. Pra, kemi ndarë disa vlera, kemi ndarë disa informacione, kemi ndarë shumë argëtim dhe komoditet përreth, kemi shkëmbyer informacione, disa prej nesh kanë marrë informacionin / faktet e duhura në internet, dhe disa prej nesh ishin “mbështetje morale”, por edhe kjo u konsiderua.

Një gjë që nuk mund të harrojmë ta përmendim është vizita turistike në Bran dhe Brasov. Ah po, jam e sigurt që keni dëgjuar të gjithë për Branin, qytetin e Kalasë popullore të Drakulës! Në përgjithësi, shkëmbimi përfundimisht i përmbushi pritjet tona. Ne dëshirojmë të falënderojmë VCS që e bëri këtë të mundur për ne dhe natyrisht projektin Erasmus +. Nëse po e lexoni këtë dhe po pyesni nëse do të aplikoni për shkëmbimin tjetër apo jo, ju këshillojmë ta bëni këtë! Ka kaq shumë gjëra që ne nuk i përfshimë këtu, siç janë darkat ndërkulturore, provimi i ushqimeve të reja, vallëzimi, fjalët e huaja që kemi mësuar, njerëzit që jemi afruar, etj. Por në fund të ditës, disa gjëra janë aq më të këndshme kur i përjetoni ato sesa thjesht të dëgjoni për to. Ky shkëmbim ishte sigurisht një nga ato udhëtime, dhe të pesë ne shpresojmë të vizitojmë përsëri Rumaninë një ditë në të ardhmen….

Angelka Markovska
Kaltrina Tefiku
Aleksandar Lazav
Darija Ivanovska
Veronika Cvetkoska